گریزی بر موسیقی اصیل

نالد به حال زار من امشب سه‌تار من                   این مایه‌ی تسلی شب‌های تار من
ای دل ز دوستان وفادار روزگار                             جز ساز من نبود کسی سازگار من
در گوشه‌ی غمی که فراموش عالمی است          من غمگسار سازم و او غمگسار من
اشک است جویبار من و ناله‌ی سه‌تار                  شب تا سحر ترانه‌ی این جویبار من
چون نشترم به دیده خلد نوشخند ماه                  یادش به خیر، خنجر مژگان یار من
رفت و به اختران سرشکم سپرد جای                   ماهی که آسمان بربود از کنار من
آخر قرار زلـــف تو با ما چنــین نبـــود                      ای مایه‌ی قرار دل بیقرار من
در حسرت تو میرم و دانم تو بی‌وفا                       روزی وفا کنی که نیاید به کار من
از چشم خود ســـیاه دلی وام میـــکنی                خواهی مگر گرو بری از روزگار من
اختر بخفت و شمـــع فرومرد و همــچنان                بیدار بود دیده‌ی شب‌زنده‌دار من
من شاهباز عرشم و مسکین تذرو خاک               بختش بلند نیست که باشد شکار من
یک عمـــــر در شــرار محـــبت گداختـــم                 تا صیرفی عشق چه سنجد عیار من
من شهریار ملک سخن بودم و نبود                     جز گوهر سرشک در این شهریار من

با تشکر از دوست بسیار عزیز و گرانقدر جناب آقای مهدی فر زه .