موسیقی ایرانی روح پرور و طرب آور ، موسیقی جاز خسته کننده و حزن انگیز

 

جمله بالا  ، در تضاد با آنچیزی است که در عرف جا افتاده است . آنچه که ذهنیت عوام را در برگرفته است این است که موسیقی اصیل ، غم انگیز است و انسان را به یاد قرضهایش می اندازد . اما موسیقی متال و راک و جاز شادی آور است . اگر به این مساله عمیق تر نگاه کرده شود ، مشاهده میگردد که مطلب خلاف این است .  نوع موسیقی واشعار سطحی و بی پایه آن ، مورد تمسخر و انتقاد اهالی این گونه از موسیقی واقع شده است. در دراز مدت ، خستگی و آشفتگی ناشی از سر و صدای نابهنجار پاپ و راک در ذهن شنونده باقی میماند این موسیقی ریشه ای در هویت ما ندارد ، مناسب جامعه ما نیست و عده ای که تعدادشان هم کم نیست سعی دارند به زور آنرا در فرهنگ ما رسوخ دهند و بیشتر مناسب مجالس بزم ، ابتذال، پارتی ها و از این نوع است . وضعیت و سوابق خوانندگان این نوع موسیقی هم که اظهر من الشمس است . آهنگسازی و خوانندگی آن هم نه توانمند و نه طاقت فرساست .

در سوی دیگر ، موسیقی اصیل ، شادی آور و طرب انگیز است. دقیقا مخالف آنچیزی که ذکر می شود . البته شکی نیست که این موسیقی شادی مطرب و غنا را ندارد و نمیتوان آنرا برای استفاده از حرکات موزون استفاده کرد. این ، نوعی برتری است . شادی مورد نظر در این گفتار از این نوع نیست .

دستگاههای موسیقیایی ما ، همگی هم میتوانند شاد باشند، هم حماسی و هم غمناک . نمونه اصلی آن در دستگاه شور ، آنجا که دشتی ، آوازی است که میتوان آنرا به صور مختلف ارائه داد . دستگاه چهارگاه دستگاهی است ماواریی و روحانی . برای مثالی ساده و ملموس تر میتوان به  شعر "مبارک بادا " اشاره داشت که در عروسی ها سالهای سال است که خوانده میشود و در چهار گاه اجرا میگردد و جزو دستگاههای ایرانی است و شاد و نشاط آور است .

وسعت لایتناهی موسیقی ایرانی بسیار شگفت آور و مایه مباهات است . یک قطعه زیبای نواخته شده با تار یا سه تار  در ذهن یک ایرانی که هویت ملی اش هنوز دستمایه موسیقی غربی قرار نگرفته است ، بسیار جذاب تر و شادی آور تر از ترانه های مبتذل است . حال آنکه در اذهان تداعی شده است که این موسیقی غمگین است . اصلا چنین نیست . گرایش تفکر انسان از دنیایی مادی به حالتهای زیبای روحی در حین گوش دادن به نوای موسیقی اصیل ایرانی ، غم تلقی شده است.

این موسیقی ریشه در تاریخ ما داردو سالهای سال است که بر روی آن کار شده است . یاد گرفتنش راحت نیست و به همین دلیل گرایش به سوی یاد گیری آن کم است و سالها زحمت و تلاش می طلبد . بیشتر افراد هم که دوست دارند به سرعت یاد بگیرند و بکار گیرند و بنابر این نمیتوانند از عهده آن برآیند.

خلاصه کلام اینکه ، موسیقی ملی ما لطیف و نشاط آور است .  غم هم جزیی از هر موسیقی است و موسیقی ما نیز مثل سایر موسیقی ها آنرا دارد ، ولی بیشتر فضای آن مملو از احساس ، عواطف روحی و زیبایی درونی است و شادی آفرین است و می بایست با شادی های پر سر و صدای زودگذر و طنازی حساب آنرا جدا کرد .