ارکستر موسیقی ملی ایران به رهبری «فرهاد فخرالدینی» پس از 9 سال مجدداً در تاریخ های 25 و 26 تیرماه در باغ عفیف آباد شیراز به اجرای برنامه پرداخت.

به گزارش پایگاه خبری فرهنگ و آهنگ، در کنسرت 78 ارکستر ملی در حالی به شیراز آمده بود که در ابتدای راه قرار داشت و سومین برنامه رسمی خود را پس از کنسرت های تهران و اصفهان و اولین کنسرت خود را تنها با گروه کر و بدون همراهی «محمدرضا شجریان» که در دو اجرای اول حضوری پررنگ داشت به اجرا در می‌آورد. هزینه‌های این برنامه که همزمان با سفر «عطاالله مهاجرانی»، وزیر وقت فرهنگ و ارشاد اسلامی به شیراز برنامه ریزی شده بود را دولت و مرکز موسیقی برعهده داشتند و بلیت با بهای 500 تومان به فروش رسیده بود. هرچند که دست آخر به علت تجمع بیش از حد علاقه‌مندان در جلوی باغ عفیف آباد، مسوولین برنامه وادار به گشودن در باغ شدند تا همه بتوانند از این برنامه لذت ببرند.

آن دوران مصادف بود با شروع رونق برگزاری کنسرت در کشور که پیش از آن بیشتر در انحصار دولت بود و به جشنواره ها یا گروه های خاصی منحصر می شد، کنسرت های بزرگ در فضای باز حتی در تهران هم چندان باب نبود و حال و هوای تازه چنین کنسرتی با یک ارکستر بزرگ در فضای منحصر به فرد باغ عفیف آباد چنان مردم را مجذوب خود ساخته بود که کمتر کسی به وضعیت نه چندان مناسب اجرا مانند صدا، نور یا حتی صندلی‌هایی که بر آن نشسته‌اند دقت کند.

اما درکنسرت 87، ارکستر این بار با 10 سال تجربه، اجراهای متعدد داخلی و خارجی و به خوانندگی «سالار عقیلی» به باغ عفیف بازگشت. تهیه‌کننده و سرمایه‌گزار اصلی این برنامه بخش خصوصی، یعنی موسسه شهر آفتاب شیراز بود که با حمایت بعضی ارگان‌های دولتی و نیمه دولتی مانند انجمن موسیقی ایران اقدام به برگزاری این برنامه کرده بود. تبلیغات وسیع در سطح شهر شیراز به صورت‌های مختلف پوستر، بیلبوردهای کوچک و بزرگ، جلسات مطبوعاتی در شیراز و تهران، خبر و تبلیغات در روزنامه‌ها و حتی رادیو و تلویزیون محلی کمتر کسی را از این اتفاق بی خبر گذاشته بود و باعث شد حدود 10000 بلیط 15 و 10 هزار تومانی کنسرت از چند روز پیش از اجرا کمیاب شود و در زمان برنامه با قیمت های 2 و 3 برابر قیمت اصلی نیز خرید و فروش شود.

اما برخورد مناسب عوامل اجرا نشان از یک برنامه ریزی منسجم داشت به طوری که مردم از 6 راهروی تعبیه شده وارد باغ می شدند و در کنار کنترل بلیط به آنها خوش آمد گفته می شد و سپس پیش از رسیدن به محل اجرا راهنما‌ها افراد را در گروه های 50 – 100 نفری جمع کرده و به آنها توضیحاتی در مورد بلیط ها و نحوه آسانتر یافتن شماره صندلی داده می شد و پس از ورود به محل اجرا علاوه بر راهنمایانی که مردم را به صندلی هایشان معرفی می کردند تابلوهای راهنمایی بود که در مقابل وروودی های هربخش خود نمایی می کرد.

به هر روی کنسرت طی دو شب مملو از جمعیت به اجرا در آمد و بیش از 5000 نفر از هر شب این برنامه دیدن کردند. این خود به نوعی موید کمبود برنامه های موسیقی از این دست در شهرستان‌هاست که در شهرهای کوچکتر وضعیتی به مراتب حادتر دارد و توجه بیشتر مسوولین مرکز نشین را می‌طلبد که کنسرت‌ها را از انحصار نسبی شهر تهران خارج ساخته و تمهیدات و تسهیلاتی برای اجرای موسیقی در دیگر شهرها و بویژه مناطق محروم تر بیاندیشند.

کنسرت ارکستر ملی در باغ عفیف آباد در دو بخش با قطعاتی قدیمی و جدید به اجرا درآمد که در این بین قطعه سلام شیراز ساخته «علی اکبر قربانی» با شعری از شهریار که برای اولین بار به مناسبت این اجرا نواخته شد توانست حس ناسیونالیستی اهالی شیراز را تحریک کند و از آن بیشتر قطعه بیز برنامه یعنی سرود ای ایران بود که همه مردم ایستاده با آن همراهی کردند. در شب اول برنامه به علت مشکلی که در برق و نور برنامه پیش آمد کنسرت با حدود 1 ساعت تاخیر آغاز شد. از آنجا که این امر در کنسرت‌های بزرگ حتی در سالن‌هایی مانند وزارت کشور که برای اینگونه برنامه ها امکانات بسیار بهتری دارد به امری معمول بدل شده نمی‌توان بر آن چندان خرده گرفت. شاید تنها اشکال این برنامه را بتوان تاخیر (delay) صدا در عقب محوطه به سبب نحوه چینش باندها دانست که در قسمت اول شب دوم اجرا به شدت محسوس بود. جمعیت 5000 نفری در هر شب، گذشته از صدای گاه و بیگاه کودکانی که علیرغم تذکر پشت بلیت‌ها وارد کنسرت شده بودند در حین اجرا سکوت را به خوبی رعایت می کردند و تشویق‌های به موقع آن ها به نحوی بود که حتی تحسین رهبر ارکستر را نیز برانگیخت. هرچند برخی از کسانی که محل نشستن آنها از سن دور بود به این امر معترض بودند اما اکثریت اینگونه افراد دیدن کنسرت از ویدیو پروجکشن‌ها و تماشای دورنمای زیبای عمارت عفیف آباد را انتخاب کرده و آرامش بیشتر ردیف‌های عقب را به شور و هیجان قسمت های جلو ترجیح دادند

منبع : پایگاه خبری فرهنگ و آهنگ